tutunamanın verdiği hissiyatla her daim bir boşluğa kanat çırpar kuşlar. duramadıklarındandır belki, düşünemediklerindendir. oysa ki her kaçışları boşluğadır. tüm kanat çırpışları ise gökyüzüne vurulan bir darbedir.
gökyüzü ise bitmek bilmez mavisiyle delidir. bakar ki yeryüzünde küçücük insanlar, yağmur olur yağar onlara acımaz, kar olur lapa lapa.
ve sen hep boşluğu görürsün ne kadar yukarıya baksan da.
kuşlar uçar.
o acımaz.
sen ise ıslanırsın.
özgür.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)